Cameron Highlands

Maandagmorgen. Vroeg uit bed. Klinkt vertrouwd :) Samen met Simon neem ik een taxi richting busstation. Daar gaan we uiteen. We moeten wel dezelfde richting uit maar we hebben elk bij een andere maatschappij geboekt.
De hele busrit wordt een lust voor m'n ogen. Zoals meestal is het "reizen" zelf de beste manier om het landschap te verkennen. Ik kan dan ook niet wachten tot ik in die wondermooie Highlands arriveer! Helaas zijn m'n verwachtingen iets te hoog gespannen. Hoe mooi het landschap ook moge zijn, men is er in geslaagd de hele boel toch wat te verneuken door het vol te planten met lelijke gebouwen. Hip hoi toerisme. Ik krijg een beetje het gevoel dat ik in een cheap wintersportgebied gearriveerd ben. De temperatuur is trouwens ook van die aard.
Wanneer ik in m'n hotel aankom; het hosteltje was al volboekt, voel ik de moed in mijn schoenen zakken. Een nieuwe home, niemand die ik ken, ik heb kou, een lelijke kamer zonder ramen en een douche met een geur die minder fris is als die van de bijhorende chinese toilet. En beneden zit een heel klein katje te janken, of zeg maar te krijsen, je kan er niet naasthoren. Ik ga naar beneden en neem het beestje op mijn schoot. Een aziatische ladyboy in wording vertelt me dat het poesje niet van hun is. Het is mamie kwijt, heeft geen eten en drinken en is nog veel te klein om alleen verder te kunnen. Oh jee, hier kan ik niet tegen...
Een paar uur later kom ik Simon tegen. Tof! We gaan iets eten in jawel jawel, een Indisch restaurantje. Moet ik er nog even bijvermelden dat ik de avond voordien de shock van mijn leven beleefd heb toen ik mij een lekker bordje kip opschepte bij alweer een Indier. Toen ik mijn kip wat beter bestudeerde bleek deze toch wel een heel eigenaardige structuur te hebben. De associatie met ingewanden en alles wat vettig is was snel gemaakt. Ik voelde mij instant mottig worden. Het bleek uiteindelijk maag te zijn. Ik wil niet weten van welk slachtoffer. Maar dus de Indier van vandaag mocht het allemaal weer goedmaken. En dat doet die ook. Lekker kost voor een prikje!

Maar mijn supergevoel van KL lijk ik kwijt te zijn. Ik voel me 's avonds behoorlijk alleen, speel algauw een hamburger binnen in 1 of andere burgertent en ga 2 pintjes kopen. Wat gelijk goed uitkomt want terug in het hotel ontmoet ik een Nederlands meisje die samen met haar zus aan het reizen is. We hebben een lange babbel en ik ga slapen. Maar ik word wakker. Het geschreeuw van het katje. Ik kan niet meer slapen en breng een bezoek aan de chinese WC. Het heeft wel iets, zo met je blote bips boven een putje hangen en proberen niet de hele boel onder te dretsen. Hier wordt op geoefend. Plots zit het zielig katje naast me. Oh god, wat nu. Ik ga even in de zetel in de gang zitten en zet het op m'n schoot. Beestje supercontent. Ik zou niet liever willen dan het mee naar m'n kamer pakken maar ik mag niet. Ik ben verwittigd. Dus ik zet het weer beneden, op een handdoek voor wat warmte en loop snel weer naar boven en slaap verder.

De volgende dag word ik veel te laat wakker. Ik heb een toer geboekt, kwestie van op 1 dag toch zoveel mogelijk te zien. Ik draai mijn slaapkapsel in een elastiek, speel een boterham naar binnen en ben gereed. Ik hoor van de Hollandse meiden dat ze pluizenbolletje 's nachts na de finale van 't WK op straat zijn tegengekomen. Waarschijnlijk buitengezwierd door de security, een oude man zonder tanden en zonder spraak maar met een stevige rochel. Ik voel me schuldig.
De toer wordt een succes. Vooral deel 1. Met 3 4x4 's rijden we de jungle in. Spectaculair ritje. De voiture kankelt van links naar rechts en van boven naar onder. De locals noemen het: full body massage :) De trektocht wordt fijn maar hot. Ik lijk nonstop onder de douche te staan. Er wordt met stevige tret gestapt. Hier en daar een riviertje oversteken. Like it!
We bezoeken nog een vlindertuin met de meest spectaculaire insecten, een strawberry farm (ze smijten ermee naa je kop) en we gaan naar de befaamde theeplantages kijken.
Eenmaal terug ga 'k samen met de de Hollandse ladies Brenda en Yvette iets eten.

Morgen ben ik hier weg. En ik ben er blij om. Ik sla de Taman Negara jungle over, ik ga nog genoeg junglefever op Borneo ervaren, en ga, hipiehahoi naar de Perhentian Islands!!!