Perhentian Islands is paradise!
17 juli 2010 - Pulau Perhentian, Maleisië
Wauw! Met 1 woord heb ik het wel gezegd :) Ik ben hier ondertussen een paar dagen en beleef de time of my life. Even beschrijven:
Ik heb een eigen hutje in een tuintje naast het strand. De eigenaar is Bob Marley en speelt de hele dag gitaar. Of slaapt naast zijn bureau met 3 katten op zijn buik. Mijn vrienden zijn 2 knappe Zwiters die ik leerde kennen in het busje hierheen. The Dragon, een hypercool zachtaardig monster vat soms post onder mijn woonst. En ik zwom tijdens een snorkeltrip minstens 10 minuten tussen een hele school Napoleonvissen! My dream came true :) Verder, ik ben 28. De Hollandse meiden zeiden dat ik er recht op had. En de guys zijn er mee weg dus tof!
En het ziet er hier gewoon onwijs paradijselijk uit. What a life.
Het hoeft niet niet gezegd zijn dat ik hier niet graag vertrek. Want de minpunten, ja die zijn er ook, zijn te verwaarlozen. Mijn billen, en ook mijn rug zien kreefterood van het snorkelen. Het flinterdunne laagje water werkt in als een serre op een tomaat. Ik heb te weinig kleren, en al helemaal niks mooi. Ik was van plan te shoppen in KL maar had daar geen zin in. Ik dacht trouwens de komende maanden alleen in moslimsferen te leven maar het is hier een borsten- en billenpromenade. Weliswaar zeer kleinschalig maar toch!
Maar dit maakt dus allemaal niet uit want ik geniet van elke second dat ik hier ben. Gisteren maakte ik nog mijn eigen jungletocht met als eindpunt: The Adam 'n Eve Beach. Een helemaal verlaten strandje aan de andere kant van het eiland. Ik zag er uit uiteraard ook zeer paradijselijk uit met m'n jungleshort, een schreeuwerig surfshirtje gekregen van Luciaan, mijn pet op, een waanzinnig dikke laag zonnecreme die om de 20 minuten moest worden aangevet en dan een vuurrood hoofd met bijhorende waterval van de inspanning. Nog even gesnorkeld, ik kon het niet laten maar dus weer die billen boven water. Auch. 's Nachts in bed voel ik het wel schuren.
Verder bestaat mijn leven dus uit tafelen op het strand met 2 schone jongens aan miniprijsjes. Feestjes op de beach in een beetje de stijl van de Full Moon Party's, alleen is het hier pakken rustiger. Plonsen in het water als ik daar zin in heb. Recht van mijn bed naar het strand waggelen om daar een overheerlijk ontbijt te consumeren. Enzovoort enzovoort....
Maar ik kan hier niet eeuwig blijven. Helaas. Binnen een paar dagen moet ik echt verder. En ik ben er net achter gekomen dat het niet zo'n pretje wordt. Ik moet eerst de boot nemen naar de mainland, daar een lokale bus naar Kota Bharu, daar (hier was ik niet op voorzien) een vliegtuig terug naar KL, en daar dan weer het vliegtuig op naar Borneo. En in Borneo zou het allemaal moeilijker worden. Minder slaapplaatsen, moeilijker vervoer, minder medereizigers en alles zou pakken duurder zijn. Dus ja, ik stel het een beetje uit. Ik heb mezelf beloofd, ten laatste dinsdag ben ik hier weg. Ik moet. Echt. Mijn eerste traantjes zullen vloeien...
Ik ben opgelucht dat het allemaal zo goe meevalt, zeker met die 2 lekkere zwitsers!! you go girl, grrr! but mind the spanking ;)
Hier ist ondertussen spijtig genoeg wat frisser geworden...maar toch nog een 24° mo een frisse zenne!
Laat optijd iets van uw horen en veu de rest... genieten liefje :)
dikke zoen
Je mams
Dikke knuf
Dat is fantastisch, wat jij daar zo meemaakt en ik vind alles zo ontzettend spannend! Ik kijk dus verder uit naar jouw berichtjes en geniet ervan, zonder jaloezie, omdat ik het iemand, zoals jij, alleen maar kan gunnen!
Veel pret en liefs,
Lut
Liefs
Je tante
Lieve
Fantastisch, ik wist niet dat ge een blog had. Ik wou u net een facebookberichtje schrijven, want heb de afgelopen weken wel regelmatig afgevraagd hoe het reizen u afging, zeker door de reisavonturen die wij hier al met zen tweetjes hebben meegemaakt. Maar ik ben blij en ook wel wat ontroerd met wat ik hier lees en zie. Ben stiekem ook trots op u dat ge het hebt aangedurfd om alleen de stap te zetten, want ik heb hier al regelmatig gedacht dat ik blij ben dat ik tijdens mijn eerste backpackervaring met zen tweetjes ben. Maar na deze maand denk ik ook wel dat ik het alleen zou aandurven, zeker omdat je zo makkelijk andere reizigers ontmoet en samen kan reizen!
Blijf vooral lekker schrijven en foto`s posten zodat ik uw avonturen kan volgen!!
Zoen,
Kim
wat bewonder ik je toch!!! Ik zit hier echt met open mond je verhalen te lezen en je foto's te bekijken! BEN JALOERS!!!! Super jong dat je dat aandurft! Ik heb de indruk dat je, als je alleen reist, effectief toch wel makkelijker contacten legt dan wanneer je een groepsreis maakt!? Je bent amper 10 dagen weg en je hebt al zoveel gezien en meegemaakt! Goh meid je bent echt groots! Ik volg je verder op de voet hoor. dikke knuffel van de buurvrouw