Contrasten in KL

Ik wil vooral niet teveel schrijven maar nu kan het even niet laten. Ik heb supersnel internet en een vrije pc! Je zou voor minder...

Inmiddels ben ik dus verhuisd naar mijn backpackershostel. Dit niet zonder bloed, zweet, en hmm, nee geen tranen. Een tochtje van, men zei me 45 minuten werd er 1 van bijna 5 uur. Met de backpack op de rug dacht ik even sportief te zijn en van de luxe naar de drop te wandelen. Torentjes nog eens passeren, Dubai-in-wording doorkruisen, even iets drinken...
Wat me eerst en vooral opvalt, veel meer vriendelijke mensen vandaag! Komt het door m'n rugzak, een ander tijdstip op de dag, mijn fris en opgewekt gevoel, ik weet het niet maar stroef Maleisie wordt lief Maleisie dus Kimmie weer content. Alleen, dat ding op mijn rug wordt toch zo zwaar, en ik zo vies en en plakkerig en moe. Na 20 keer de weg vragen beland ik uiteindelijk in het vieste steegje ever. Ik zie vooral geen hostel en krijg de vernufte ingeving dat ik misschien aan de achterkant sta! En jup, indeed, ik ben er! Het hosteltje ziet er wat groezelig uit maar ik zie gelijk wat jong volk. Opluchting. Alleen voel ik me zelf onzeker door mijn totale uitputtingslag. Ik knijp er tussenuit en ga in de Time Square shopping Mall op zoek naar een GSM en koop een prepaidcard bij DIGI. Joehoew, ik kan bellen en sms-en aan een schappelijk prijsje.
Nadien ga ik in eigen straat op zoek naar een hap. Ik beland in een Indisch restaurantje en eet en drink voor 2 MYR (delen door 4!). Supervriendelijke mensen, ik heb een leuke babbel. Ik ga naar m'n hostel en drink, eindelijk een fris Thias biertje met 3 medegasten. Het wordt een gezellig avondje. En zo begin ik het te voelen, de travellersmood :)