Surfin' Kuta

Kuta. Een bron van inspiratie. De plek waar poeten parels van gedichten schrijven, de hemel bij uitstek voor musicians. Niet dus. Tevergeefs lig ik onder mijn palmboom te wachten tot mijnen inner zelve me vertelt wat ik in hemelsnaam kan neerpennen. Maar het komt niet. Ik heb een klein vermoeden dat mijn ik-hang-vast-op-1-locatie status er voor iets tussen zit. Ik begeef me namelijk al meer dan een week in het meest verderfelijke oord op Bali,  Kuta...

Ik heb een tergend lange bus- en boottocht achter de kniezen wanneer ik eindelijk Bali bereik. Het is al na middernacht en alles is full in Denpasar. Gelukkig ben ik samen met Sjors en Karlijn en hebben we hetzelfde probleem. Onze zoektocht naar een slaapplaats is tevergeefs en volledig uitgeput stappen we 2 uur later een taxi in en rijden we verder naar Sanur, een 5-tal kilometer verderop. Ik vind een kamer die ver mijn budget overstijgt maar de keuze tussen slapen tussen hongerige hondjes op het strand of in een lekker knus bedje in een veel te dure kamer is rap gemaakt. Zo word ik een dag later wakker op een plek die ik helemaal niet voorzien heb.
Sanur is best te pruimen en is gezegend met een kilometerslange promenade langs de kust omgeven door poepchique honeymoonresorts. Een tikkeltje voyeuristisch passeer ik hier met mijn roze fiets en aanschouw ik al het vleselijk geweld in veel te kleine slipjes en veel te grote tanktops. Wanneer ik van mijn tweewieler stap om een plons in zee te doen wacht me een aangename verrassing. Stephanie, een meisje dat ik in Jakarta zou ontmoeten maar gemist heb door ziekte, zit net hier op het strand schelpjes te verzamelen!

2 dagen later vertrek ik naar Kuta met als maingoal: surfen. Kuta is het surfmecca bij uitstek en zou de ideale plaats moeten zijn voor beginners om het aan te leren. Ik onderga een ware cultuurchoque. Het moslimleven zit nog in mijn kleren en wat ik hier aantref ik echt te gek voor woorden. Alles wat voordien niet kon leeft hier in superlatieven. Bloot, bloter, blootst, zat, zatter, zatst en verzin nog een paar dingen die eigenlijk echt niet kunnen en je vindt het hier. Inmiddels ben ik ook maar wezen shoppen en loop ik zelf rond in een veelst te korte short en een mouwloos topje. En ben ik dus helemaal into Kuta.

In het water is het helaas veel te druk en omdat ik heb geen zin om mijn lijf in 2 te laten klieven door al die passerende boarden en vinnen zie ik mij genoodzaakt mijn groot surfplan voorlopig te laten varen. Maar ik ontdek dat het een beetje verderop, in Legian wel goed mogelijk is om in 1 geheel weer uit het water te stappen! Zo oefen ik 2 daagjes op mezelf en besluit me dan in de Pro Surf School in te schrijven. Inmiddels is ook Michelle uit Belgie gearriveerd en samen gaan we de uitdaging aan. Dit schept zo veel vreugde en voldoening dat ik elke dag als het even kan wel 2 keer naar het strand wandel om te oefenen! En laat ik nu allesbehalve een getalenteerde vrouw zijn, de lessen en mijn moed en volharding beginnen stilaan werpen zijn vruchten af te werpen :)

Omdat ik nu helemaal door het dolle heen ben; net zij nog iemand het vuur in mijn ogen te zien wanneer ik over dat surfen praat, zit ik nu wel met een gigantisch dilemma. Blijft deze travelster in het allesbehalve mooiste gedeelte van Bali om het maximum uit haar nieuwe passie te halen of gaat ze toch weer verder om wat meer te zien? Ik heb nog niks besloten maar de tijd dringt. Ik vermoed dat ik voor 50/50 ga.

Verder is mijn leven hier van zeer comfortabele aard. De dagelijkse etentjes met vrienden, het op m'n luie wammes liggen bij de locals onder de palmtrees, de middagdutjes als ik er zin ik heb, I like it all. Een mens begint zich soms wel af te vragen waarom we in het dagelijkse leven toch zo weinig in staat zijn om van het leven een feest te maken. Hier wordt aan gewerkt.

En dan nog last but not least: allemaal beestjes!
Om toch maar zoveel mogelijk te kunnen af vinken op mijn todo-lijstje heb ik me een nachtje tussen de bedbugs gevlijd. Dit bekomt NIET! Als een halvegare ben ik al 2 dagen aan het krabben, all over my body en ondertussen ben ik zelfs aan de medicatie. Ik begin zo stilletjesaan op de bultenaar te lijken.
Verder ben ik door een aap in mijn knie gebeten die ik zo nodig een strekel moest geven omdat die heel zielig aan een kettinkje naast de WC hing.
Tja, wat zei ik ook weer over die ezel?